تأثیر روش پر کردن حفره دسترسی اباتمنت و نوع سمان بر تطابق لبهای رستوریشنهای ثابت متکی بر ایمپلنت
مقدمه: یکی از فاکتورهای مهم در موفقیت ایمپلنتهای دندانی تطابق لبهای رستوریشن و اباتمنت است. هدف از این مطالعه تأثیر روش پرکردن حفره دسترسی اباتمنت و نوع سمان بر تطابق لبهای رستوریشنهای ثابت متکی بر ایمپلنت بود
امروزه ایمپلنتهای دندانی گزینه درمانی قابل اعتمادی برای بازسازی دهان در بیماران نیمه بی دندان یا کاملا بی دندان هستند. پروتزهای متکی بر ایمپلنت میتوانند پیچ شونده یا سمان شونده باشند.
پروتز سمان شونده نسبت به نوع پیچ شونده، مزایایی چون زیبایی و اکلوژن ایده آل، تطابق غیرفعال Passive fit ، استفاده از روشهای معمول ساخت پروتز، شکستگی کمتر پرسلن، جلسات ملقات کمتر و ارزان بودن را دارا است.
انتخاب سمان موقت یا دائم برای یک رستوریشن بر پایه ایمپلنت، باید بر اساس نیاز و تمایل برای بازیافتن، پیش بینی میزان گیر مورد نیاز، آسانی برداشت سمان و قیمت باشد.
امروزه به دلیل فراهم آوردن امکان دسترسی مجدد به ایمپلنتها، استفاده از سمانهای موقت برای سمان کردن پروتزهای متکی بر ایمپلنت توصیه میگردد.
یکی از روشهای مورد استفاده جهت حفظ حفره دسترسی پیچ قبل از سمان کردن رستوریشن، شامل پرکردن ناقص یا کامل با مواد قالبگیری سیلیکون است.