مهندسی بافت استخوانی فک و صورت و جمجمه: مروری بر فاکتورهای رشد

مهندسی بافت استخوانی فک و صورت و جمجمه: مروری بر فاکتورهای رشد

مهندسی بافت، دانش طراحی و ساخت بافت هایی مانند استخوان فک و صورت است. سه فاکتور کلیدی مهندسی بافت، عبارتند از: سیگنال های مورفوژنر، سلول های بنیادی پاسخ دهنده، و داربست ها.

در این میان، سیگنال های خارج سلولی که هدایت کننده مورفوژنز سلول ها هستند، نقش مهمی را در مهندسی بافت ایفا می کنند.

در این مقاله، سعی بر این بود که مطالعات انجام شده بر روی مهندسی بافت استخوان فک و صورت، با تمرکز بر فاکتورهای رشد مورد استفاده، مورد بازبینی قرار گیرند.

مرور مقالات ایندکس شده در مدلاین نشان داد که تنوع زیادی در مورد فاکتورهای رشد مورد
استفاده در بازسازی استخوان فک وجود دارد و لزوم استانداردسازی این شیوه، برای رسیدن به آینده ای متکی بر مهندسی بافت در درمان ضایعات استخوانی ضروری به نظر می رسد.

یکی از مهم ترین چالش های دانشمندان، دندان پزشکان، پزشکان و حتی بیماران یافتن راهی مناسب برای بازسازی استخوان و ترمیم ضایعات استخوانی می باشد

امروزه مهندسی بافت تلاش  دارد راه حل جدید و کارآمدی برای درمان دیفکت های استخوانی ارائه دهد. مهندسی بافت به صورت کلاسیک  نیاز به سه جزء سلول های استئوژن، داربست و فاکتور رشدی دارد

 اما اگر ضایعه نسبتاً کوچک باشد، داربست به تنهایی یا به همراه فاکتور رشدی به کار می رود و سلول های محل برای ترمیم ضایعه کفایت می کنند.

این روش نام (GTR) Guided Tissue Regeneration که دارد

 در بازسازی ضایعات استخوان آلوئولار وریج آلوئولار بی دندانی به کار می رود

در این روش،  داروها و فاکتورهای رشدی پروتئینی موثر  رشد استخوان به داربست های پلیمری تجزیه پذیر باند  می شوند و با تجزیه داربست، این فاکتورها تدریجاً آزاد می شوند و یا در بین زنجیره های پلیمری به دام می افتند و به عنوان فاکتورهای اولیه استئوژنیک در ( محل ضایعه عمل می کنند

راه های متفاوتی برای انتقال دارو ها و فاکتورهای رشدی در درمان ضایعات وجود دارد اما به طور کلی می توان آن ها را به دو دسته سسیستمیک و موضعی تقسیم بندی کرد. در روش سیستمیک دارو وارد خون می شود و به محل ضایعه انتقال داده می شود که در و ایجاد توکسیسیتی در overdose این روش احتمال کبد و کلیه بیشتر است، هم چنین میزان نفوذ و اثرگذاری بر روی ترمیم پائین تراست

اما در انتقال داروها به روش موضعی میزان اثر دارو بیشتر است هم چنین آزاد سازی تدریجی دارو کمک بسیار زیادی به اثرگذاری دارو می کند زیرا در این روش دارو در زمان خاص و به مقدار خاصی آزاد می شود و باعث تحریک تکثیر سلول ها می شوند

به همین دلیل می توان گفت انتقال موضعی داروها روش درمانی مناسب تری ست. زنده ماندن بافت استخوانی وابسته به عروق خونی است. کاربرد فاکتورهای رشد عروقی به همراه داربست، می تواند به این مسئله کمک در دندان پزشکی رژنراتیو استفاده GTR  کند

هر چند استفاده های آن در تحقیقات، بسیار فراتر از کاربردهای کلینیکی آن است. در مرور نظام مندی که توسط تیم ما قبلاً صورت گرفت، انواع داربست های به کار گرفته شده در مهندسی بافت استخوان با کاربرد سلول های بنیادی، مرور شد

 لذا این مطالعه با هدف مرور مطالعاتی که از فاکتورهای رشد استخوانی برای درمان ضایعات کرانیوماگزیلوفاشیال استفاده کرده اند صورت گرفته است و مطالعاتی که در آن ها فاکتورهای رشدی به همراه سلول های بنیادی به کار گرفته شده بود، از مطالعه خارج شدند.