ﻣﻘﺪﻣﻪ :ﻧﻈﺮﻳﻪ درﻣﺎن ﺑﻴﻤﺎران ﺑﻲدﻧﺪان ﺗﻮﺳﻂ اﻳﻤﭙﻠﻨﺖﻫﺎی اسئواینتگره ،اولین بار در دهه ۱۹۶۰ معرفی شد .
برای به حداقل رساندن احتمال شکست ایمپلنت ها توصیه شده بود که ایمپلنتها را حین دوره ترمیم دور از بارگذاری نگهداریم.
اخیرا مطالعات روی اینتگریشن سریعتر و دروه ترمیم کوتاهتر قبل از قرارگیری رستوریشن متمرکز شده است و پروتکل های مختلف بارگذاری (بارگذاری فوری ، بارگذاری زود هنگام )به خوبی با اصول بیولوژیک اینتگریشن ایمپلنت قابل تفسیر می باشد .
هر یک از انواع مختلف بارگذاری نیازمند ملزومات خاصی می باشد و ریسک فاکتورهای خاصی هم برای انواع متفاوت بارگذاری وجود دارد.
در این مقاله به‌مرور انواع متفاوت بارگذاری و ملاحظات جراحی پروتزی دخیل در آن‌ها می‌پردازیم