بخشهای کتابخانه

مهندسی بافت استخوانی فک و صورت و جمجمه: مروري بر فاکتورهاي رشد

یکی از مهم ترین چالش هاي دانشمندان، دندان پزشکان، پزشکان و حتی بیماران یافتن راهی مناسب براي بازسازي استخوان و ترمیم ضایعات استخوانی می باشد

امروزه مهندسی بافت تلاش  دارد راه حل جدید و کارآمدي براي درمان دیفکت هاي استخوانی ارائه دهد. مهندسی بافت به صورت کلاسیک  نیاز به سه جزء سلول هاي استئوژن، داربست و فاکتور رشدي دارد

 اما اگر ضایعه نسبتاً کوچک باشد، داربست به تنهایی یا به همراه فاکتور رشدي به کار می رود و سلول هاي محل براي ترمیم ضایعه کفایت می کنند.

این روش نام (GTR) Guided Tissue Regeneration که دارد

 در بازسازي ضایعات استخوان آلوئولار وریج آلوئولار بی دندانی به کار می رود

در این روش،  داروها و فاکتورهاي رشدي پروتئینی موثر  رشد استخوان به داربست هاي پلیمري تجزیه پذیر باند  می شوند و با تجزیه داربست، این فاکتورها تدریجاً آزاد می شوند و یا در بین زنجیره هاي پلیمري به دام می افتند و به عنوان فاکتورهاي اولیه استئوژنیک در ( محل ضایعه عمل می کنند

راه هاي متفاوتی براي انتقال دارو ها و فاکتورهاي رشدي در درمان ضایعات وجود دارد اما به طور کلی می توان آن ها را به دو دسته سسیستمیک و موضعی تقسیم بندي کرد. در روش سیستمیک دارو وارد خون می شود و به محل ضایعه انتقال داده می شود که در و ایجاد توکسیسیتی در overdose این روش احتمال کبد و کلیه بیشتر است، هم چنین میزان نفوذ و اثرگذاري بر روي ترمیم پائین تراست

اما در انتقال داروها به روش موضعی میزان اثر دارو بیشتر است هم چنین آزاد سازي تدریجی دارو کمک بسیار زیادي به اثرگذاري دارو می کند زیرا در این روش دارو در زمان خاص و به مقدار خاصی آزاد می شود و باعث تحریک تکثیر سلول ها می شوند

به همین دلیل می توان گفت انتقال موضعی داروها روش درمانی مناسب تري ست. زنده ماندن بافت استخوانی وابسته به عروق خونی است. کاربرد فاکتورهاي رشد عروقی به همراه داربست، می تواند به این مسئله کمک در دندان پزشکی رژنراتیو استفاده GTR  کند

هر چند استفاده هاي آن در تحقیقات، بسیار فراتر از کاربردهاي کلینیکی آن است. در مرور نظام مندي که توسط تیم ما قبلاً صورت گرفت، انواع داربست هاي به کار گرفته شده در مهندسی بافت استخوان با کاربرد سلول هاي بنیادي، مرور شد

 لذا این مطالعه با هدف مرور مطالعاتی که از فاکتورهاي رشد استخوانی براي درمان ضایعات کرانیوماگزیلوفاشیال استفاده کرده اند صورت گرفته است و مطالعاتی که در آن ها فاکتورهاي رشدي به همراه سلول هاي بنیادي به کار گرفته شده بود، از مطالعه خارج شدند.