اثر پروتزهای پارسیل متحرک با طرح RPI بر سلامت پریودنتال دندانهای پایه و غیر پایه
روش درمانی متداول براي بازسازي نواحی بیدندانی پارسیل (RPDs) پروتزهاي پارسیل متحرك
هستند، اما می توانند دشواريهاي پریودنتال جدي را براي دندانهاي بر جا ماندهي بیمار ایجاد کنند.
رست مزیالی، صفحه راهنما، آي ) RPI هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثر پروتزهاي پارسیل ساخته شده با طرح
بار ) بر نمایههاي پریودنتال دندانهاي پایه در مقایسه با دندانهاي غیر پایه بود.
مواد و روش: در این بررسی مداخلهاي آیندهنگر، روي هم رفته، 48 دندان پایه و غیر پایه، در شمار 22 بیمار 30 تا
68 سال با میانگین سنی 48 سال با بی دندانی کلاس یک کندي، بدون در نظر گرفتن سن و جنس به بررسی وارد
سطح چسبندگی بالینی ،Clinical probing depth(CPD) شدند. نمایههاي پریودنتال شامل عمق بالینی پریودنتال
در زمانهاي دو هفته، 4،1 و 12 (GI) و نمایهي لثهاي (KG) پهناي لثهي کراتینیزه ،Clinical attachment level(CAL)
ماه پس از تحویل پروتز در دندانهاي پایه و غیرپایه اندازهگیري شدند. از روش آماري ناپارامتري ویلکوکسون
براي بررسی تغییرات و مقایسهي نتایج استفاده شد. (Wilcoxon)